Komunalne službe ne odlaze u prirodu, molimo vas da vaše smeće ponesete sa sobom. Čuvamo i volimo našu zemlju! Saznaj više.

Zlatni šakal (lat. Canis aureus) sisar je iz porodice pasa (lat. Canidae) i najrasprostranjenija je vrsta šakala na svetu.

Nastanjuje severnu i severnoistočnu Afriku, jugoistočnu i centralnu Evropu, do Austrije i Mađarske, Malu Aziju, Bliski Istok i jugoistočnu Aziju. Na listi ugroženih životinja svrstan je u grupu male zabrinutosti, zbog velikog područja na kojem živi, a koja sadrže delove s optimalnim uslovima zaklona i hrane.

Kao vrsta su vrlo prilagodljivi, hrane se raznovrsnom hranom, najveći su od svih šakala i jedini su pripadnici ove porodice koji živi van Afrike. Mada ih često svrstavaju s ostalim šakalima (crnoleđi šakal i prugasti šakal), genetska istraživanja su pokazala da je zlatni šakal rodbinski bliži sivom vuku i kojotu.

Ima šiljatu njušku, duže uši i kraći, debeo rep. Pokriven je kratkom, crvenkasto-smeđom dlakom. Na prednjim nogama ima pet, a na zadnjim četiri prsta sa debelim noktima koje ne može da uvuče. Telo mu je dugo oko jedan metar, rep do 25 cm, a težinom dostigne i 15 kg. 

Veoma dobro i istrajno trči, prevaljujući velike udaljenosti. Živi pojedinačno i u malim čoporima. Uglavnom je noćna životinja koja jazbinu gradi u žbunju ili pod zemljom.

Ponekad ga s određenim simpatijama spominju u folkloru i mitologiji. U indijskim pričama opisuje se kao lukavac, a u staroegipatskoj mitologiji ima glavnu ulogu u balsamovanju kao Anubis, bog mrtvih.

Tagovi: Sisari