Vegetacija

Vegetacija Fruške gore pripada šumostepi, ali su zbog vekovnog negativnog uticaja čoveka površine pod stepom očuvane u manjim fragmentima na padinama.

Listopadne šume

Osnovni tip šumske vegetacije Fruške gore grade listopadne šume. Najrasprostranjenije šumske zajednice sastavljene su od hrasta kitnjaka i graba, uz znatno učešće bele ili srebrne lipe, koja predstavlja unikatno obeležje Fruškogorja, jedinstveno na Starom kontinentu. Čiste bukove i čiste grabove šume su vrlo retke u fruškogorskoj vegetaciji, za razliku od mešovitih zajednica hrasta kitnjaka i bukve, bukve i lipe i hrasta lužnjaka i graba. Na južnim padinama se nalaze čiste i mešovite šume cera, medunca, belog graba i crnog jasena. U nižim delovima, uglavnom uz obalu Dunava i veće potoke, zastupljene su šume bele vrbe, sive vrbe i topole. Veoma zanimljiva biljka koja raste u bukovim šumama je sremuš, medveđi ili divlji luk, koji ima veliku hranjivu vrednost i lekovita svojstva. Sveži, mladi listovi sremuša se beru u rano proleće i koriste se za pravljenje ukusne salate bogate vitaminima.

Četinarske šume

Četinari su prisutni sa samo jednom autohtonom vrstom – kleka, koja ulazi u sastav većeg broja šumskih zajednica. Manje šumske zajednice grade alohtoni četinari kao što su crni i beli bor, smreka, ariš, tisa, tuja i drugi.

Livadska vegetacija

Livadska vegetacija se odlikuje prisustvom preko 1500 raznih vrsta biljaka, od kojih su najznačajnije retke i zaštićene vrste kao što su gorocvet, sasa, uskolisni božur, stepska perunika, kovilje, jeremičak, klokočika, babaluška i mnoge druge. Raznovrsnost fruškogorske livadske flore predstavlja idealno područje za pčelare, koji ovo bogatstvo koriste za pravljenje prirodnog meda i „kraljevskog nektara” – blagotvornog matičnog mleča. Fruška gora se odlikuje i prisustvom 16 vrsta orhideja, a važno je pomenuti da je negativnim uticajem čoveka na prirodu isto toliko vrsta nestalo s ovog područja.

Paprati

Paprati su zastupljene sa 32 vrste iz 15 rodova, od kojih se šest vrsta nalazi na listi prirodnih retkosti Srbije. Najveći rodovi su preslice (šest vrsta) i sleznice (sedam vrsta), а najrasprostranjenije vrste su navala ili muška paprat, papratnjača ili zimska paprat i crna sleznica.

Gljive

Mesta gde se zemljišta ne obrađuju, kao što su pašnjaci, ritovi, plavne livade i šume, predstavljaju idealno područje za preko 500 vrsta registrovanih gljiva. Gljive imaju bitnu ulogu u procesu kruženja energije i materije u prirodi, kao mineralizatori organske materije. Najpoznatije jestive gljive su: sunčanica, paprena mlečnica, lisičarka, đurđevača, biserka, velika đubretarka, poljska rudnjača, šumska rudnjača, jablanovača, modrikača, pravi vrganj, smrčak, mrka trubača i kripavac. Pored hranljivosti, gljive bukovača i zimska velurka imaju i lekovita svojstva. Smrtonosno otrovne gljive su zelena pupavka, najotrovnija gljiva u Srbiji, i panterovka, dok su manje otrovne žuta pupavka, muhara, ludara i bljuvara.

Vinova loza

Plodna zemlja na obodima planine, umerena klima i povoljni uticaji Dunava predstavljaju izuzetne uslove za gajenje velikog broja plemenitih vrsta vinove loze. Vinogradarstvo Fruškogorja je jedno od najstarijih na Starom kontinentu i doseže 1700 godina u prošlost, kada je na ovom blagorodnom tlu prvu lozu zasadio rimski car Marko Aurelije Prob, na mestu gde se danas nalazi fruškogorsko selo Neštin. Sorte koje su zastupljene na tlu Fruške gore su vranac, portugizer, talijanski rizling, rajnski rizling, traminac, sovinjon, neoplanta, župljanka, sila, liza, petra, frankovka, merlo i probus, od kojih se proizvode istoimena vina. U fruškogorskim podrumima zastupljeno je slatko desertno vino izuzetnog kvaliteta – aromatizovani bermet, a recept za njegovo pravljenje proizvođači čuvaju kao dragocenu porodičnu tajnu i prenose je samo novim pokolenjima koja nastavljaju porodičnu tradiciju vinarstva. Fruškogorska vina izuzetnog kvaliteta možete probati u vinskim podrumima Čerevića, Banoštora, Neština, Erdevika, Iriga i mnogim drugim mestima Fruškogorja.