Komunalne službe ne odlaze u prirodu, molimo vas da vaše smeće ponesete sa sobom. Čuvamo i volimo našu zemlju! Saznaj više.

Dvorac je sagrađen 1892. godine i u vlasništvu ugledne porodice Špicer, jednog od glavnih vlasnika beočinske fabrike cementa. Ovo zdanje je značajan predstavnik eklektične arhitekture u Vojvodini u kome dominiraju stilovi karakteristični s kraja XIX i početka XX veka, tako da se mogu primetiti elementi romantike, gotike, renesanse i baroka, pa sve do modernih strujanja poznatih kao jugendstil, art noveau ili secesija.

Danas je ovaj dvorac napušten i bez praktične namene. Nakon odlaska vlasnika u Nemačku, nacionalizovan je i korišćen jedno vreme kao škola, zatim biblioteka, Dom kulture, Dom za invalide i, na kraju, kao restoran. Današnje stanje ove oronule lepotice najbolje oslikava naziv koji su joj okolni meštani nadenuli – „kuća duhova”.

Na objektu nema ni prozora ni vrata, fasada je oronula, a postoji i mogućnost urušavanja, na šta upozorava tabla na ulazu na plac. Devedesetih godina prošlog veka proglašeno spomenikom kulture, a danas, zbog stanja u kom se nalazi, zdanje je u koje se ne može ući bez dozvole opštinskih vlasti.

S druge strane, zanimljivo je da je dvorac omiljeno mesto reditelja i filmskih ekipa. Neki od poznatijih filmova koji su ovde snimani su „Doručak s đavolom”, „Dečak i violina”, „Crna mačka, beli mačor”...

Dvorac se nalazi nedaleko od centra Beočina u pravcu manastira.

Mesto: Beočin